22 Şubat 2010 Pazartesi

Güiza, La vida no vale la pena Llorar ...*


Sevgili Daniel Gonzalez Güiza,

Ben Neşe Karaböcek'ten dinlemeyi seviyorum, bilmem sen de sever misin... Başlığa anlaman için İspanyolcasını yazdım, idare et translate'ten bu kadar oldu... *"Ağlama değmez hayat, bu göz yaşlarına..."

Dalga geçtiğimi falan sanma lütfen...

Geldiğin günden bu yana sana en çok güvenenlerden biri de bendim... " Bir forvet gol atamıyorsa bile bakmanız gereken en önemli şey nasıl pozisyona girdiğidir " dedim hep, Lille maçına kadar... Sen çok girdin pozisyona, ama hiçbirini atamadın be Güiza... O maçta sana olan güvenimi sarstın, hadi yalan söylemeyeyim, sana küfür bile ettim...

Ama...

İçten içe anlık sinirden sonra hep dedim ki kendi kendime, yahu olacak biliyorum. "Güiza atacak gollerini... Çok koşuyor, çabalıyor, en azından üstüne geçirdiği çubukluyu terletiyor..." Bu inancım, bu beklentim hep içimde güm etti Güiza... 

Ben duygusal adamımdır herşeye rağmen... Empati kurmasını da iyi bilirim... Sen yine kaçırmaya devam edeceksin, ben yine delirmiş olacağım... Ama düştüğün halden de anlarım... Binlerce kişi seni ıslıklarsa, senin yerine kendimi koyarım, görürüm ne kadar zor bir durum olduğunu...

Ben, Biz, o kadar kızmamıza, bağırmamıza rağmen sana olan inancımızı kaybetmedik, bunu bil sevgili Güiza...

Lütfen;

Sende inan... Çok koşmak, her topu almak, şut atmak bazen işe yaramıyor... Bazen tüm bunları yapsanda sonuca ulaşamazsın... Ne kadar çabalasanda... Çünkü içinde biryerlerde, hala, sen farketmesende 'yapamayacağım' hissi vardır birşeyler ters gidiyorsa... Ben bu durumu hayatında tecrübe eden biri olarak hep buna inandım... Sende inan... Tüm çabalarına rağmen neden olmuyor sorusunun cevabı yine sende... Tüm olumsuzlukları lütfen at kafandan sevgili Güiza... Lütfen... Biz Hooijdonk'tan beri sıkıntı yaşar olduk, sen unuttur artık... Hayattın bize verdiği sorumlulukların içinde monotonlaşırken iki gram Fenerbahçe sevinci yaşat bize gollerinle...

ve bu geceyi lütfen unut,

Ben bugün senin gözlerindeki buğuyu görünce utandım... Islıklayan ve tribünlere 'I love you Güiza' pankartını açacak taraftar aynıdır, unutma...

Mektubuma son veriyorum, ucunu yakarak... Bilirsin, mektubun ucunu yakmak hasret çektiğimizi gösterir... Biz de senin ok hareketine hasret çekiyoruz Güiza... 

Sevgiyle kal,

Fenerbahçe Taraftarı...

****

3 YORUM:

Adsız dedi ki...
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.
t_okan dedi ki...

dal rüzgarı affetse de dal kırılmıştır bir kere. imza guiza.. olmasın sakın :)
yok abi ne pozisyuonu ya bırakın bu poly yorumlarını bence. gol atamıyor attırsa tamam derim onu yapamıyorsa bunu yapar ama bir adamın o kadar para alıp da ama ben pozisyona girdim demeye hakkı yoktur. Bir beşiktaşlı olarak bu konudaki yorumumdur fenerbahçelilerin pek çoğu da böyle düşünüyordu ancak bizim millet duygusal dayanamaz hemen gözyaşlarına salıverir kendini

Oğuz Öztürk dedi ki...

bende öyle diyorum zaten. sonunda gol olmuyorsa anlamsız kalıyor çok pozisyona girmek

Blog Widget by LinkWithin
 
Copyright 2009 Barbarossa. Powered by Blogger Blogger Templates create by Deluxe Templates. WP by Masterplan